Oei, zoals jullie misschien wel gemerkt hebben (of juist niet), is het alweer een tijdje stil op mijn blog. Ik leef nog hoor! Dus vanaf Manly Beach is het hier hoog tijd voor een update van de afgelopen twee weken (oepsie, kleine inhaalslag, go!).

Ik moest het eventjes terugzoeken, maar de stilte hier begon in Noosa. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat ik in dat schattige badplaatsje aankwam in de stromende regen (daarvoor ben ik toch niet naar Australië gegaan!). Gelukkig was het er de dagen daarna toch een stuk beter weer, waardoor de wandelschoenen uit de backpacks gehaald konden worden voor een aantal flinke wandeltochten, te beginnen door het National Park. Nadat we hongerig neergeploft waren bij Hell's Gates om van het uitzicht te genieten, werd daar Lisa's boterham zowaar uit haar handen gepikt door een "duivelse" kookaburra. De vogels in Noosa zijn überhaupt niet op hun snavel gevallen wat betreft eten, want ook in de ochtenden kregen we bij het ontbijt op het balkonnetje van het hostel dagelijks gezelschap van een paar lorikeets, die wel te hadden in toast, maar ook probeerden om daarbij het servies op te eten. Rare vogels, daar in Noosa. Niet alleen de vogels overigens, want toen we tijdens een regenachtig avondje naar de bioscoop gingen en daar een half uur lang naar reclames moesten kijken voordat de film eindelijk begon, bleken ook de Australiërs zelf een vreemd soort gevoel van humor erop na te houden. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar als ik binnenkort weer zo'n vreemde commercial zie, zal ik hem even met jullie delen.

Van het wat kleinere Noosa leek het op voorhand een grote omschakeling te worden naar de derde stad van Australië: Brisbane. Niets bleek echter minder waar, want al direct bij aankomst voelde ik me helemaal thuis. Het gemakkelijkste is wellicht om de vergelijking te maken met Den Bosch: de stad voelt wat mij betreft namelijk helemaal niet zo groot, behalve tussen alle bedrijfstorens in dan, maar ook daartussen voelde ik me prima op mijn gemak. Het scheelde misschien dat ik al wat connecties had die ons tussendoor op sleeptouw namen (nooit gedacht dat ik nog eens met een stel Duitsers naar het grootste Oktoberfest in Australië zou gaan), maar qua gevoel is dit tot nu toe mijn favoriete stad. De mooie Southbank, het riviertje tussen de hoge gebouwen door, de ferry in het donker, de Eat street (food market) met zijn schattige lichtjes: ik voelde me net een klein kind met Kerstmis.

Achteraf heb ik dan ook geen moment spijt gehad dat Lisa me had overgehaald om een paar dagen langer in Brisbane te blijven en Gold Coast/Surfer's Paradise (dat vooral veel lelijke gebouwen, drankwinkels en fastfoodketens heeft, en een mooi strand, dat dan weer wel) helemaal over te slaan. Vanaf Brisbane ging ik dus direct door naar Byron Bay, waar ik al vele positieve reacties over had gehoord. Het bleek ook echt een heel leuk badplaatsje: iedereen is ontzettend relaxt (en niet alleen omdat ze naar hippiedorp Nimbin zijn geweest; geen zorgen, ik ben daar van de "koekjes" afgebleven, maar er lopen genoeg types rond die dat niet hebben gedaan) en het strand is goed geschikt voor zwemmers, surfers en zonners. Dat alles is echter wat moeilijker te waarderen als het de hele dag regent (opnieuw: daarvoor zit ik niet in Australië! En wat doet die hittegolf in Europa?). Toch vonden we tussendoor tijd om opnieuw wat kilometertjes en trappen te lopen, ditmaal richting het oostelijkste puntje van Australië voor de Lighthouse Walk. Zeer mooie uitzichten gezien, maar helaas wat minder wildlife. De zeedieren lijken me sowieso niet zo aardig te vinden, want ook tijdens mijn dolfijnenkajaktocht bleef het erg (te) rustig.

Desalniettemin toch weer even tot rust gekomen, wat goed uitkwam voor het afgelopen weekend. Ik ging namelijk op surfkamp! Ik hoor jullie denken: "ja maar Liza, jij bent toch veel te onhandig daarvoor? Als je al tegen kasten aanloopt die al jarenlang op dezelfde plek staan, hoe moet je dan je balans houden op zo'n plankje op de oceaan?" Nou beste mensen, ik kan jullie toch echt vol trots mededelen dat het me (na een dramatische eerste les, eerlijk is eerlijk) gelukt is om meerdere keren rechtop op mijn surfboard te staan en de golf tot het einde toe af te maken. ("You've lost your virginity!" , aldus een trotse surfinstructeur). En wat was ik blij na die eerste keer fatsoenlijk opgestaan te hebben! Ondanks de regen, maar nat word je toch, heb een topweekend gehad en na wat laatste golfjes op de vroege maandagochtend was het alweer tijd om voor de tweede keer naar Sydney te gaan.

Inmiddels ben ik daar dus aangekomen, heb ik wat toeristische highlights nogmaals bezocht, ben ik van Bondi helemaal naar Coogee gelopen (prachtige coastal walk overigens!), en zit ik nu een update voor jullie te schrijven vanaf het strand in Manly. Gelukkig is het hier tenminste wel weer lekker zonnig, heerlijk! Ik hoop dat jullie daar ook nog even kunnen genieten van een mooie nazomer :) tot de volgende weer!

Nog een laatste fun fact dan: het plaatsen van dit blog werd nog een paar minuten meer vertraagd doordat er een meeuw op mijn tablet poepte terwijl ik de laatste zin aan het tikken was. Bah.